Kiminle Yaşar - Hikaye

Hikaye: "Kiminle Yaşar?"

Kışın ilk karı düşüyordu şehrin üzerine. Sokak lambalarının soluk sarı ışığı altında kar taneleri dönerken, Yusuf, eski bir evin köhne kapısını çaldı. Kapıyı açan kimse olmadı. Tekrar çaldı, bu kez içeriden boğuk bir ses duyuldu: “Kim o?”

“Bir yolcuyum,” dedi Yusuf. “Soğuktan korunacak bir yer arıyorum.”

Kapı ağır bir gıcırtıyla açıldı. İçeride, yaşlı bir adam vardı; yüzü zamanın dokuduğu çizgilerle doluydu. Adam, Yusuf’u sessizce içeri aldı, odadaki bir sobanın yanına oturttu ve bir tas çorba uzattı.

Yusuf, yaşlı adama teşekkür ederken gözlerini onun yüzüne dikti. “Siz kimsiniz?” diye sordu.

Adam, derin bir nefes alarak, “Adım Salih,” dedi. “Bu evin ve bu şehrin bir bekçisiyim. Ama söyle bana, sen kimsin ve neden buradasın?”

Yusuf bir an sustu, sonra başını önüne eğerek konuşmaya başladı: “Bir zamanlar tüccardım. Dünyayı dolaştım, kazandım, kaybettim. Ama bir gün her şeyimi yitirdim. Artık ne kazancım var ne de yolum. Bana hayatın anlamını sorarsanız, bilmiyorum. İnsan ne ile yaşar, onu dahi bilmiyorum.”

Salih, Yusuf’un yüzündeki yorgunluğu gördü. Hafifçe gülümseyerek, “Belki bu gece cevabını buluruz,” dedi.

---

I. Ders: İnsan Neyle Yaşar?

Sabah olduğunda Salih, Yusuf’u eski bir tapınağın yanındaki bir pazara götürdü. Pazarda insanlar, ellerinde ne varsa satıyorlardı. Kimisi meyve, kimisi kumaş, kimisi eski bir el arabası.

Salih, Yusuf’a dönerek, “Onları seyret,” dedi. “Bu insanlar neyle yaşıyor, bir düşün.”

Yusuf bir süre pazardaki hareketliliği izledi. İnsanlar alışveriş yaparken sürekli bir telaş içindeydi. Bir kadının tartışmasına, bir çocuğun ağlayışına, bir yaşlının gülümsemesine tanık oldu. Salih’e dönüp, “İnsan parayla yaşıyor,” dedi.

Salih başını iki yana salladı. “Hayır, Yusuf. İnsan ne parayla yaşar ne de satın alabildikleriyle. İnsan, başkasına verdiğiyle yaşar. Şimdi git ve cebindeki son ekmeği paylaşmayı dene.”

Yusuf, pazarda dolaşıp ekmeğini aç bir çocukla paylaştığında, içini derin bir sıcaklık sardı. Salih, gülümseyerek, “Bu hisse dikkat et. Çünkü insanın neyle yaşadığına dair ilk işaret budur,” dedi.

---

II. Ders: İnsan Kiminle Yaşar?

Salih, Yusuf’u bir yetimhaneye götürdü. Küçük bir odada çocuklar, eski püskü giysilerle oynuyordu. Yusuf, onların ne kadar yoksul olduklarını görünce hüzünlendi. “Bu çocuklar nasıl mutlu olabilir ki?” diye sordu.

Salih, Yusuf’un omzuna dokunarak, “Yaklaş ve onlarla konuş,” dedi.

Yusuf çocuklara yaklaştığında, gözlerindeki ışıltıyı fark etti. Onlar ne geçmişlerini düşünüyor ne de yarını. Yanlarında oynayan arkadaşlarının varlığıyla yetiniyorlardı. Salih, Yusuf’a dönerek, “İnsan yalnızca sevdikleriyle yaşar, Yusuf. İnsan kiminle yaşadığını anladığında, içindeki boşluk dolar.”

Yusuf bu sözleri düşündü ve kendisine sordu: “Benim sevdiklerim kim? Onları nereye bıraktım?”

---

III. Ders: İnsan İçindeki Işıkla Yaşar

O gece Salih, Yusuf’u şehrin en yüksek tepesine götürdü. Aşağıda sokak lambalarının ışıkları sönük sönük yanıyor, kar hâlâ yağmaya devam ediyordu. Salih, Yusuf’a bir mum uzattı ve “Bunu yak,” dedi.

Yusuf, mumu yaktı ve alevin dans eden küçük ışığını izledi. Salih, ona yaklaştı ve fısıldadı:

“Bu ışık, insanın ruhundaki umuttur. Hayat ne kadar karanlık olursa olsun, içindeki bu ışık sönmediği sürece yaşamaya devam edersin. Ama bu ışığı büyütmek için neyle yaşadığını ve kiminle yaşadığını bilmen gerekir.”

Yusuf, muma bakarken gözleri doldu. “Ama ya bu ışığı kaybedersem?” diye sordu.

Salih, “İnsan ışığını yalnızca bencillikle, korkuyla ve umutsuzlukla kaybeder,” dedi. “Ama sevgi, umut ve paylaşım, bu ışığı her zaman yeniden yakabilir.”

---

Son: Kiminle Yaşar?

Sabah olduğunda Yusuf, Salih’in evini terk etti. Geriye dönüp baktığında, yaşlı adamın artık kapıda olmadığını fark etti. Sanki tüm bu dersleri öğreten Salih, bir rüyaymış gibiydi.

Yusuf, hayatına döndüğünde artık bambaşka bir insandı. Paranın, malların, kaygının ve geçmişin ötesinde bir hayat olduğunu öğrenmişti. İnsan neyle yaşar? Sevgiyle. İnsan kiminle yaşar? Sevdikleriyle. Ve insan, içindeki ışıkla yolunu bulur.

Artık Yusuf, bu derslerin rehberliğinde yaşamaya karar vermişti: Kiminle yaşadığını ve içindeki ışığı asla unutmadan.