QIRIM MANIFESTOSI – Unutmaq Ölümniñ Başlangıcıdır

Kırım Tatar Türkçesi

I. Girish – Qırım faqat yer degil, yürekniñ imtihanıdır

Qırım – haritada balaca bir tamğa,

amma bizniñ qalbimizde ebediy bir yara.

Bu yer faqat topraq degil – namus, dua, hatıra ve direnişdir.

Biz Qırımnı kitaplardan ögrenmedik.

Biz onu analarımıznıñ köz yaşından, babalarımıznıñ sessiz ahından bildik.

Biz içün Qırım – bir memleket degil, bir iman hattıdır.

---

II. Sürgün – Milletniñ unutmaması içün yazılğan yara

1944 – tarih degil, zulümniñ qapqara gicəsidir.

Bala sesleri temir tekerlek sesine qarıştı.

Analar dua etti, babalar susaraq direndi.

Bizni vagonlarğa toqtılar.

Evlerimizni aldılar, yurtumuznı yağmaladılar.

Lâkin kimligimizni alamadılar.

Sürgün bedenimizi aldı,

amma ruhımız Qırımda qaldı.

Evlerimizi yıqtılar,

amma dualarımıznı yıqa almadılar.

---

III. And – Unutmayacaqmız, Susmayacaqmız, Teslim Olmayacaqmız

Bizge dediler: “Unutun, uyğunlaşın.”

Biz dedik: “Unutmaq – ölümdür.”

Bizge dediler: “Susun, kabullanın.”

Biz dedik: “Susmaq – zillettir.”

Bizim andımız:

Unutmayacaqmız. Çünkü unutmaq – xıyanettir.

Susmayacaqmız. Çünkü susmaq – ölmek demektir.

Teslim olmayacaqmız. Çünkü teslimiyet – esaretke giden yoldır.

Qırım bizimdedir, çünkü biz onunnen doğduq.

Qırım bizimdedir, çünkü biz onunnen direndik.

Qırım bizimdedir, çünkü biz onunnen ölecekmiz.

---

IV. Soñ Soz – Hafıza Qalırsa Millet Yaşayır

Her unutulğan söz – bir mezardır.

Her susqan an – bir esarettir.

Her vazgeçilgen dava – geleceksiz bir nesildir.

Şunıñ içün bağırıp aytamız:

QIRIM BİZİMDİR! – çünkü biz onu dua ile suladıq.

QIRIM BİZİMDİR! – çünkü biz onu can ile mühürledik.

QIRIM BİZİMDİR! – çünkü biz onun içün yaşadıq, onun içün ölecekmiz.

---

Türkçe Transkripsiyon

I. Giriş – Kırım sadece toprak değil, yüreğin imtihanıdır

Kırım haritada küçük bir nokta gibi görünür,

ama kalbimizde ebedî bir yaradır.

Bu toprak yalnızca bir arazi değil – namus, dua, hatıra ve direniştir.

Biz Kırım’ı kitaplardan öğrenmedik.

Biz onu annelerimizin gözyaşından, babalarımızın sessiz ahından öğrendik.

Bizim için Kırım – sadece bir memleket değil, imanın sınırıdır.

---

II. Sürgün – Milletin unutmaması için yazılmış yara

1944 yılı, bir tarih değil; zulmün en karanlık gecesidir.

Çocuk sesleri demir tekerleklerin sesine karıştı.

Anneler dua etti, babalar susarak direndi.

Bizi vagonlara doldurdular.

Evlerimizi aldılar, yurdumuzu yağmaladılar.

Ama kimliğimizi alamadılar.

Sürgün bedenimizi aldı,

ama ruhlarımız Kırım’da kaldı.

Evlerimizi yıktılar,

ama dualarımızı yıkamadılar.

---

III. And – Unutmayacağız, Susmayacağız, Teslim Olmayacağız

Bize dediler: “Unutun, uyum sağlayın.”

Biz dedik: “Unutmak – ölümdür.”

Bize dediler: “Susun, kabullenin.”

Biz dedik: “Susmak – zillettir.”

Bizim andımız:

Unutmayacağız. Çünkü unutmak – ihanettir.

Susmayacağız. Çünkü susmak – ölmektir.

Teslim olmayacağız. Çünkü teslimiyet – esarete giden yoldur.

Kırım bizimdir, çünkü biz onunla doğduk.

Kırım bizimdir, çünkü biz onunla direndik.

Kırım bizimdir, çünkü biz onunla öleceğiz.

---

IV. Son Söz – Hafıza Kalırsa Millet Yaşar

Her unutulan kelime – bir mezardır.

Her susulan an – bir esarettir.

Her vazgeçilen dava – geleceksiz bir nesildir.

Bu yüzden haykırıyoruz:

KIRIM BİZİMDİR! – çünkü biz onu dualarla suladık.

KIRIM BİZİMDİR! – çünkü biz onu canımızla mühürledik.

KIRIM BİZİMDİR! – çünkü biz onun için yaşadık, onun için öleceğiz.

Abdurrahman Türkoğlu