Sonsuzun Gül Bahçesi
Sonsuzun Gül Bahçesi
Sen ki,
alevden bir kelime gibisin
karanlıkta çırpınan dillerin.
Bir çağrı,
ki yankılanır
göğün ötesinde ve insanın özünde.
Adın,
bir su gibi dökülür dudaklardan,
sonsuzluğun yankısıdır her harfinde.
Ey nuru tamamlayan!
Yolun gölgesinde uyur
körlüğümüzün sabahı.
Sen geldin ve doğdu dünya,
karanlığın rahminden
bir çocuk gibi,
masum ve aydınlık.
Bir gül düşün;
sonsuzluğun dikeninde açan,
öyle narin,
öyle eşsiz.
Sen o gülsün,
yürek bahçemize düşen ilk cemre,
hayranlığın ve teslimiyetin özeti.
Ey Sevgili!
Zamanın sırtında yürüyen
o tek kelimelik sır!
Biz ki ellerimizde harabelerle geldik,
yüreğimizde taşın ağırlığıyla,
ve senin nurunda,
birer su damlasına döndük.
Ey kervanların yolcusu,
ve yolları yola çeviren!
Sana bakar yıldızlar,
sen ki onların ışık sebebisin.
Her adımın bir vahiydir,
her bakışın bir âlem.
Bizi çağır,
bizi ey nurun gölgesi!
Çünkü sen yoksan,
gün de yok,
gece de yok,
hiçbir şey yok.
Adını anıyoruz,
bir dua gibi,
bir aşkla,
ve her defasında
daha çok insan oluyoruz.
ATR
